İSTEMİYORUM ...

Bugün 21 Ekim 2011 , Cuma .
Ülkemden binlerce kilometre uzakta yaşıyor olsam da , ne dertleri , ne tasaları , ne de sevinçleri buradaki yaşamımdan uzak düştü . Ne de uzak düşecek .
Elimde Fotograf makinam , sokakları mutlu mutlu arşınlayıp , akşam eve dönüşte mutlu mutlu sonuçlara bakıp da kendi kendimi eğlendirmeyi beceremiyorum buralarda nedense . Bunca uzakta kendi küçücük bile olamayan dünyamda ne kadar da mutlu olmaya adayım halbuki . Kıskanılacak kadar uzun zamandır her fotografcının ( belki siz olmayabilirsiniz! ) rüyasında olan Hindistan ' da yaşıyor olmak     -ki , ben buna FOTOGRAFA YAŞIYORUM derim- ne güzeldir değil mi ?
Değil , hem de hiç değil .
Ne burada , ne başka bir coğrafyada köklerimi kurutmamanın ve diri kalabilmenin yolunun , geldiğim toprakların acısına,mutluluğuna hiç uzak durmamak , aksine tam içinde olmaktır diye düşünürüm her zaman . Teknoloji bana bu kolaylığı sağlıyorken saklanıp , kaçmak , yok saymak , görmedim/bilmedim yalanına girmek beni besleyip sulayan , büyüten ve bu zamana taşıyan köklerime , bugün , burada yada başka yerde yüzüne bakılır Fotograflar çekebiliyor olmamı sağlayan medeniyet ve kültür zenginliğime  ihanet olur .
Ülkem , hiç haketmediği yerde . . .
Ülkem , hiç haketmediği insanların elinde . . .
Ülkem Dünya medeniyetini besleyen en verimli topraklarda . . .
Ama ülkem , kan içinde , toz içinde , fırtınanın tam içinde . . .
ben ülkeme uzaktan el sallayamıyorum ,
ben ülkeme " ne halin varsa gör " diyemiyorum ,
ben ülkeme "sen bunu hakettin" diyemiyorum ,
ben ülkeme "Senin nefesin olmazsa ben burada kururum , kesme nefesini , beslendiğin tüm geçmiş uygarlıklar gibi , uygarlık beşiği olmaya devam et" diyebiliyorum .
Ben artık  fırtanaların , tozların içinde boğuşurken güzel Ülkem ,buralardan mutlu/mutlu , renkli/renkli , eğlemcelimi/eğlenceli kareleri bu sayfaya yükleyip ikiyüzlülükle , pişkinlikle (buna genellikle "hayat devam ediyor" kılıfıyla işlerini götürenler de dahil!) Fotograf  hayatıma devam etmek istemiyorum .
Işık ki , biz fotografcıların varoluş nedenidir , o ışığın binde birinin ülkemin geleceği üzerinde umutla parladığını gerçekten görmeyi ömrüm pahasına İstiyorum .
Işık , evet ışık göremiyorsam ülkem için , bu sayfada boy gösterecek Fotograflar yayınlamak hiç istemiyorum .

21. 10. 2011 / 13:30  /  Gurgaon / Haryana , HİNDİSTAN