Hayallderimle kosuyorum sokaklarda.Yurumuyorum , kosuyorum. Sanki bu fotografi cekip , yollara agir aksak devam ederken aniden omrumun sonuna gelecekmisim gibi hissediyorum.Boyle dusunmek cok kisiye sacma gelebilir,ama benim gercegim bu.Bunca sene hic cekilememis en iyi fotografin pesinde kosarken de boyle dusunuyordum.Ama burada tamamen fotografa odakli (Sanki Turkiye'de baskaydi ! Laf ola,beri gele.) yasamaktan boyle dusunuyor olabilirim.Bu kare gunun gitmekte olan isiklarinin bana " Son bir defa sagindaki sokaga bir bak hele " dedigi ve benim O'nun sozunu dinleyip girdigim sokakta cikti. Ben ISIGA inanirim,fisiltisina hep kulak kabartirim ve burnuma gelen KOKU'yu takip ederim. Ne kokusu ? Fotograf kokar mi kardesim ? demeyin,kokar bana ! Ne de olsa ben bir SOKAK iTi'yim . Oyleyse gerekeni yapmaliyim dedim ve yaptim da . Hem , hepimiz nasilsa bir gun o cok korktugumuzla karsilasmayacak miyiz ? Her nefesimiz bizi o sona yaklastirmiyor mu ? Her cektigim karede o aranan mukemmel fotografa daha bir yakinlastigimi hissederim . Inanin , o mukemmel kareyi gordugumde artik bu satirlari yaz(a)miyor olurum. Dikkat ediniz lutfen , "gordugumde" diyorum , "cektigimde" demiyorum , daha dogrusu o gordugum mukemmel kareyi cekebilir miyim ? Kim bilir ? Aslinda biliyorum da , soyleyemiyorum , korkuyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder